केट्स पॉईंट (नाखिंद टोक)- कमळगड- कोळेश्वर- जोर- बहिरीची घुमटी- ऑर्थरसीट (भाग-२)

                     केट्स पॉईंट (नाखिंद टोक)- कमळगड- कोळेश्वर- जोर- बहिरीची घुमटी- ऑर्थरसीट 

शुक्रवारी गाडीतील रात्रीची अर्धवट भेटलेली झोप आणि सकाळ पासून चालायचे श्रम यामुळे सर्व ट्रेक भिडूंना अंथरुणात पडताक्षणी झोप लागली. रात्री ३/४ च्या सुमारास थंडीचा जोर वाढला होता तो इतका कि टेंन्ट बाहेरून भिजून गेले होते. सकाळी ४:३० च्या सुमारास बाजूच्या घरातील कोंबडे काकाना उगाच जाग आली आणि साहेबांनी माझ्या झोपेचं पार खोबरं केलं मग अंथुरणातच इकडून तिकडून १० प्रदिक्षणा घातल्या तरी झोप काही येत नव्हती. 

शेवटी सकाळी ६:०० च्या सुमारास विश्राम ने सर्वाना उठवलं आम्ही चोघे (मी, विश्राम, राकेश, वैभव) जोर वरून बहिरीची घुमटी करून ऑर्थरसीट पॉईंटला ट्रेकची सांगता करणार होतो तर उरलेले तिघे भिडूं (सिद्धेश, अभि, स्वप्नील) हे गणेशदरा ने जुन्या महाबळेश्वर मध्ये येणार होते. त्यामुळे आम्ही चौघानी लगेच आवरत घेऊन फ्रेश होऊन सकपाळ काकांच्या घराच्या बाहेर येणार  तेच काका चहाचं ताट घेऊन समोर उभे काकांचे उपकार कसे फेडावे हेच कळत नव्हतं. बरं पैसे देण्यासाठी हात बॅगेत टाकणार तेच काकानी प्रेमळ शब्दांत खडसावलं असं करणार असाल तर पुढच्या वेळी माझ्या इथे तुम्हांला जागा नाही. काकाचे आभार मानून बाकीच्या भिडूंना गणेशदराची वाट समजावून गावातून बाहेर निघालो तर पूर्वेकडे सूर्यदेवांनी विविध रंगछटाची उधळण केलेली दिसत होती. गावातून पुढे निघताच कुंभळजाईच्या मंदिरापाशी देवीचं दर्शन घेऊन पुढे कृष्णा नदीवरील पुलावर आलो.

कुंभळजाई मंदिर

इथे मस्त फोटोग्राफी करत पुलाच्या उजवीकडील मार्किंग केलेल्या वाटेने पुढे निघालो वाट गर्द झाडीतून तर उतार चढाव करीत एका धनगरपाड्यापर्यंत वाट आली इथं पर्यंत मार्किंग चांगले आहेत इथून पुढे आपली वाट आपण शोधायची. धनगरपाड्यातील एका काकांना वाट कशी आहे याचा आढावा घेत पुढे निघालो.

धनगरवाड्याकडे जाणारी वाट 

धनगरवाड्यापुढे डावीकडील कातळात मानव निर्मित पाण्याची २ टांकी खोदलेली आहेत हे मला ठाऊक होते पण नेमके कुठे ते कळेना. विश्राम आणि वैभव पुढे चालत होते तर राकेश आणि मी मागे, वाटेतील असंख्य उतार चढाव पार करीत कृष्णा नदीच्या उजव्या बाजूने वाटचाल करत असताना वाटेत एका ठिकाणी राकेशला रेंज आली म्हणून थांबला. त्याच्या बरोबर मी हि थांबलो घरी फोनाफोनी करून सर्व ठीक असल्याची खुशाली कळवली राकेश फोन वर बोलता बोलता थॊडा डावीकडे खालच्या कातळावर गेला तेच जोर जोराने हाक देऊ लागला. मी हि लागलीच तिकडे गेलो तर समोर कातळात खोदलेल्या पाण्याच्या टांक्या निर्दशनास आल्या ह्या पाण्याच्या टाक्या सहसा वाटेवरून निर्दशनास येत नाही राकेश ची हाक विश्रामला ऐकू आल्याने तो हि मागे आला.

कातळात खोदलेल्या टांकी 

पाण्याची टांकी पाहून नक्कीच हि वाट पुरातन असणार वाटेत अजून काही पाहायला सापडते का यासाठी आमच्या चौघांचे लक्ष्य वाटेच्या उजवी डावीकडे होते. वाट टाक्यापासून पुढे गर्द झाडीत घुसली आतापर्यंतच्या वाटचालीपासून २ ससे, १ भेकर असे वन्यप्राणी निर्दशनास आले होते. कृष्णा नदीच्या खोऱयातील एवढा थंडावा आतापर्यंत केलेल्या कुठल्याच भटकंती मध्ये मिळालेला नसावा त्या शांततेचा अनुभव घेत ओहोळावर ओहळ पार करत वाटचाल करत होतो. 

बहिरीच्या घुमटीकडे जाणारी वाट 

दाट जंगलातील वाट   

एव्हाना घड्याळात ९ वाजले वाट चढणीची होत जंगलातून मोकळं वनात आली डावीकडे बहिरीची घुमटी वाट तर एक वाट समोरच्या काट्याकुट्यातून क्रेस्टलाईन वर आली. समोर पाह्तोतर सहयाद्रीचा अफाट नजारा डोळ्यासमोर उभा राहिला डावीकडे चंद्रगड पासून ते पार अस्वलखिंड रायरेश्वर पर्यंत अशी मानमोडणारी द्रुश्य डोळ्यासमोर उभी राहिली. सह्याद्रीतील एक एक ठिकाण नजरे खालून घालत तेथून आल्या वाटेला परत आलो आणि बहिरीच्या घुमटीची वाट पकडली. 

ढवळ्या नदीचं खोरं 

आतापर्यंत शांततेत चालू असलेल्या भटकंतीला आता वाचा फुटली वैभव, राकेश प्रशांवर प्रश्नांचा भडीमार चालू केला. पुढील दिवसात प्लॅनवर प्लॅनची ह्या दोघांत जुंगलबंदी चालू झाली मी, विश्राम गालात हळूच हसत पुढील चढावाच्या वाटेला लागलो आता उन्ह चांगलीच तापली होती १५/२० मिनिटांच्या चढावानंतर बहिरीच्या घुमटीजवळ पोचलो. 

बहिरीची घुमटी   

भ्रमणमंडळ

पहिला पाडाव वेळेत पार केल्यामुळे राकेश आणि वैभवने एकच जल्लोष केला बहिरीच्या घुमटीच्या पाठीमागील द्रुश्य पाहून तर सर्वांचे भानच हरपले. सर्वाना सह्याद्रीची योग्य ती माहिती पुरवत पेटपुजा करण्यासाठी बसलो मग विषय निघाला ढवळे घाटचा प्राचीन काळापासून महाड गावातून वाहणार्‍या सावत्री नदीतून व्यापार चालत असे. जावळीच्या या खोऱ्यात बऱ्याच जुन्या घाटवाटा दडल्यात त्यात वरंधा घाट, वाघजाई, चिकणा, चोरखणा, कामथे(अस्वलखिंड), ढवळ्या, सावित्री, दाभीळ, आंबेनळी, रणतोंडी, पार, हातलोट अश्या एकापेक्षा एक सरस घाटवाटा आहेत. घाटावर जाणारा माल विविध घाटवाटांनी बाजारपेठेत जात असे, सध्याच्या ऑर्थरसीट म्हणजेच मढीमहालाजवळून एक घाटवाट थेट कोकणात उतरते याचं घाटाचे नाव ढवळे घाट.. माहिती देता देता १०:१५ कधी वाजले कळले सुद्धा नाही. बहिरीच्या ठाण्यापासून तीन वाटा फुटल्या होत्या एक जोर गावाकडे जाणारी तर दुसरी सरळ चढून गाढवाच्या माळावरून ऑर्थरसीटला जाणारी तर तिसरी खाली उतरणारी ढवळे गावात जाणारी, लागलीच बहिरीला नमस्कार करून निरोप घेतला आणि कातळात खोदलेल्या पायऱ्या पार करून पाण्याच्या टांकीजवळ आलो खाली बाटल्या पुन्हा भरून टांकी समोरील वाटेला लागलो. 

 ऑर्थरसीटच्या वाटेवर  

 कातळात खोदलेल्या पायऱ्या

 पाण्याचे टांके 

वाट आता खड्या चढणीची आणि घसाऱ्याची छातीवर येणारी त्यांत गचपण एवढं कि पहिला माणूस गेला त्या मागून दुसरा कोणी गेला कि पहिल्याकडून सुटलेल्या काट्याचा मार दुसऱ्याला लागायचा मग ठराविक अंतर ठेवून एका मागोमाग एक चालू लागलो आता छातीचे भाते जोरजॊराने वाजू लागले कसेतरी गाढवाच्या माळावर आलो. 

परत एकदा समोरील नजारा पाहून राकेश आणि वैभव खुश १० मिनिटांचा छोट्टासा ब्रेक घेऊन सुसाट भन्नाट वाहणारा वारा फुफुसात साठवताच सर्वाना वेगळीच संजीवनी मिळाली. आता सूर्यदेव शरीराची काहली करू पाहत होते गाढवाच्या माळावरून पुढील टप्यातील वाट मिश्र स्वरूपाची जंगल, उघडा रानमाळ आणि वळणावळणाची शिवाय काही ठिकाणी भुशभुशीत माती असल्याने थोडी काळजी घ्यावी लागते. 

हा टप्पा पार करून ऑर्थरसीटच्या शेवटच्या १५/१६ फूट कातळटप्प्यापाशी आलो तेव्हा घड्याळात दुपारचे १२:१५ वाजले होते तो कातळटप्पा सराईत पार करून आम्ही चौघे विंडो पॉईंटजवळ आलो. तसे ऑर्थरसीट पॉईंट वरून पिकनिकला आलेली मंडळी जोरजोरात ओरडून स्वागत करत होती शेवटची चढाई संपवून ऑर्थरसीटवर आल्याआल्या सर्वानी प्रश्नांचा भडीमार चालू केला. 

कसेतरी त्या गर्दी मधून वाट काढत पार्किंगजवळ आलो विश्राम पुढे जाऊन कोणी गाडीवाला किंवा एसटी वाले जुन्या महाबळेश्वरला सोडतील का याची चौकशी करायला गेला आणि नाकार्थी मान खाली घालत आमच्याजवळ आला. आम्हांला पुढे काय वाढवून ठेवलंय याची तशी कल्पना होतीच जवळील लिंबू स्टॉलवाल्या काकींना सरबताची ऑर्डर देऊन टेबलावर सॅक टेकवली सरबताचे ग्लासवर ग्लास रिचवत परत एकदा १० किलोमीटरच्या तंगडतोडीसाठी सज्ज झालो. 

 ऑर्थरसीट पॉईंट 

तंगडतोड 

आता डांबरी रस्त्यावरील १०किलोमीटरची चाल कंटाळवाणी वाटू लागली वाटेत येईल त्या गाडीला उगाच हात दाखवून थांबवण्याचा प्रयन्त करू लागलो. घड्याळात २वाजले होते मध्येच एक मळलेली वाट डावीकडे जाताना दिसली ती वाट धरून चालू लागलो आणि मज्जा बघा पुढील १० मिनिटांत जुन्या महाबळेश्वर मध्ये पोचलो. 

 महाबळेश्वर मंदिर  

आमचे तीन भिडू गणेशदरा चढून महाबळेश्वर वरून एसटी पकडून वाई मध्ये पोचले होते चला म्हणजे आमचं अर्धे टेन्शन कमी झाले होते. महाबळेश्वरचे दर्शन घेऊन जवळील एक हॉटेल मध्ये मस्त जेवून पुढील प्रवासाला लागलो जुन्या महाबळेश्वर मधून टमटम करून एसटी स्टॅन्डमध्ये येतो तीच संध्याकाळी ५ ची परळ एसटी समोर लागली होती. 

 लगेच एसटीमध्ये जागा अडवून परतीच्या प्रवासाला लागलो वैभव आणि राकेश पुढील ट्रेक ची आखणी करत होते रात्री १२:३० ला कुठे गाडीने दादर गाठले तेव्हा धावतच ट्रेन पकडून रात्री १:३०ला घर गाठले अंथुरणात डोकं टेकवलं तेव्हा २ दिवसांची तंगडतोड चित्रफिती सारखी डोळ्यासमोर तरळू लागली.